Mkhaya game reserve

Vanmorgen hadden we een sunrise game drive. Om 4.00 uur ging de wekker....
Het was de bedoeling dat enkele mensen in de jeep mee gingen helpen bij het spotten van de dieren door met een grote zaklamp de wildernis in te schijnen. Bij ons lag er ook een lamp klaar en heeft Rob meegegolpen bij het spotten. Omdat we in de duisternis vertrokken zijn, zijn we alleen op zoek gegaan naar alle katachtigen. Een uurtje later begon het al licht te worden, maar helaas hadden de dieren zich goed verstopt dus we hebben geen katachtigen gezien. Wel hadden we het geluk om weer de witte neushoorn tegen te komen. Dit keer stond deze maar 50 meter van ons af!! Verder hebben we nog een hyena, krokodil, nijlpaarden en wilde zwijnen gezien. Op de weg terug naar het kamp hebben we ook nog 4 leeuwen bij de oever van de rivier zien liggen. Vreemd genoeg hadden onze medepassagiers meer aandacht voor de vogels...huh? Ja, dat dachten wij dus ook. Door al het vogel spotten arriveerden we een uur later bij het kamp. We hebben toen vlug onze spullen gepakt om door te reizen naar Swaziland. We moesten daar uiterlijk om 16 uur bij het Mkhaya game reserve zijn.
Om in Swaziland te komen moeten we eerst nog 40 km door het Krugerpark. Omdat we haast hadden waren we niet bewust meer aan het kijken welke dieren er rond liepen, maar plotseling zagen we iets bewegen en zijn we toch maar even gestopt. Op minder dan 10 meter afstand zagen we een witte neushoorn met haar kleintje! Ze staken zomaar de weg over vlak achter onze auto. Dit was een mooie afsluiter van de dagen in het Krugerpark.
Via de Komari poort rijden we richting Swaziland. Onderweg komen we langs grote landbouwbedrijven en akkers. We rijden op binnenwegen waar je 80-100 km/h mag, en in de berm lopen vaak koeien los rond. Soms lopen ze op de rand van de weg of staat er gewoon 1 midden op de weg stil. Bij de grensovergang moeten we ons paspoort laten stempelen. De douanepost is primitief van opzet. Een simpele slagboom en een paar niet zo spraakzame beamten in een container kantoortje. De ambtenaren die onze papieren moeten controleren zitten lekker op een bankje in de zon.
We mogen door en vervolgen onze weg. Wat opvalt is dat Swaziland er veel armoediger uitziet. Men maakt nog veel gebruik van kleine ronde hutten met rieten daken. Aangezien het laatste stuk van de route over een weg met veel potholes gaat kunnen we rustig de omgeving bekijken. Langs de weg komen we kinderen tegen die van school naar huis lopen. Ze zwaaien naar ons wanneer we voorbij komen in de auto. De kinderen moeten in de warme zon ver lopen want het tafereel herhaald zich kilometers lang tot we de school zien. Rob moet ontzettend naar het toilet en we stoppen bij het enige tankstation in de verre omtrek. Er staat een zwerver met een fles bier in zijn handen. Francis blijft in de gesloten auto even wachten. Zodra Rob 2 meter van de auto weg is komt de zwerver naar de auto toe en tikt op het raam. Die wil natuurlijk geld hebben. De mensen van het tankstation zeggen dat de zwerver wel weggaat als je hem 50 cent geeft. Dit keer niet want zijn familie heeft ook hulp nodig. Rob besluit het toiletbezoek uit te stellen en te vertrekken. Als we bij de ophaalplaats van de game reserve aankomen is het 15 uur, maar we worden pas om 16 uur opgehaald. De omgeving nodigt niet uit om eens lekker een uurtje in de zon te mogen wachten. Opeens stopt er een auto. Een blanke vrouw gebaart ons dat we haar mogen volgen naar de game reserve, dan kunnen we daar wachten tot de andere gasten arriveren. We volgen haar over de hobbelige zandweg. Bij een riviertje moeten we haar goed volgen want anders komen we vast te zitten. De rechterbaan van de geimproviseerde stenen oversteekplaats zit vol gaten en plassen. Links is de beste optie al gaat ook hier de bodemplaat even over een dikke rots. Aangekomen bij de het hoofdgebouw van de game reserve krijgen we een welkomstdrankje. Eerst gaat Rob het vakantierecord onophoudelijk plassen gedurende 42 seconden verbreken. Het toilet is een echte bush po in een hut met rietendak zonder deur. Rond de klok van 16 arriveren twee andere stelletjes. We gaan game drivend in een open landrover naar de lodges toe. We mogen alleen een kleine rugzak met de hoognodige dingen meenemen. Er is geen elektriciteit in het kamp dus opladers en dergelijke kunnen we in de auto laten. Deze blijft bij het hoofdgebouw staan. De lodges bevinden zich in een klein kamp diep in de bush bush. De rit er naar toe duurt een kleine 2 uur over een hobbelige zandweg. Onderweg spotten we buffels en impalas. Ook zien we vissen spartelen in een plas water van een opgedroogd meertje. Verder komen we een witte neushoorn tegen. Hij komt nieuwsgierig naar de jeep toegelopen. Op nog geen 5 meter afstand kunnen we mooie foto's maken. Dit was echt zo gaaf!! Bij de lodges aangekomen checken we in en krijgen we geen kamersleutel. Je leest het goed. Geen kamersleutel! De lodges staan verspreid in het bos en de paden zijn verlicht met gaslampjes. In de hut zelf zijn ook alleen gaslampen als verlichting aanwezig. De hut bestaat uit een 1,5 meter hoge muur met enkele palen en alleen aan weerszijden een muur die het dak verbind. Rondom is het zicht naar buiten helemaal vrij en zijn er geen ramen of deuren. Het hele beschermde reservaat is in tweeen gesplitst middels een hek. Oorspronkelijk heeft men alleen de buffels, neushoorns en nijlpaarden naar het eerste deel gedirigeerd met een helikopter. Ons kamp bevindt zich in het tweede deel, waar dus ook olifanten en giraffen lopen. Eigenlijk maakt het hek dus niet zoveel verschil. Er lopen ook hyenas rond en men zegt dat ze niet de hut in kunnen omdat ze niet kunnen springen. Uhm, Rob was niet echt gerustgesteld want wie bedenkt nou een dier dat wel de sterkste kaken heeft en 45 km/h kan rennen, maar springen ho maar! Een hekje van een meter hoog met daarvoor 4 treden moet dit dier tegenhouden. Slaap lekker! Maar eerst krijgen we ons laatste avondmaal en wordt er nog Afrikaans voor ons gedanst bij het kampvuur. Natuurlijk moeten we ook onze eigen danskunsten vertonen...