Addo

Met een ontbijpakketje op zak rijden we richting Durban. Vandaag hebben we de meeste kilometers voor de boeg. Eerst 215 km naar Durban en dan na de landing in Oost-London nog 300 km naar Addo. Onderweg naar Durban worden we opeens ingehaald door 7 politiewagens met sirene en zwaailichten aan. Hier zijn ze goed uitgerust met snelle Ford Focus ST modellen. Even later komen er nog drie in volle vaart voorbij. We zijn benieuwd waar die zo snel naar toe gaan. Als we verderop bij een tolpoort komen zien we ze staan. Ze hebben de weg vanuit Durban geblokkeerd en staan met de automatische geweren in de aanslag te wachten. Hier zijn ze beter af dan in NL waar de agenten zijn uitgerust met knapertjes pistolen.
Op het vliegveld blijkt onze vlucht 2 uur vertraging te hebben. Tijd genoeg dus om alvast dit reisverslag te tikken. Eenmaal aangekomen in Oost-London gaat alles lekker snel met de bagage en huurauto. Ditmaal hebben we een handgeschakelde VW Polo ter beschikking. Effe wennen linksrijden en schakelen tegelijk. Daar gaan we. Wat meteen opvalt is het verschil in omgeving. Het landschap in de regio Krugerpark/Swaziland bestond uit droge, dorre velden met af en toe een paar heuvels. Nu rijden we door groene bosrijke langgerekte bergen zover als je maar kunt kijken. Het lijkt een beetje op wat ik me voorstel bij Canada. Er komt geen einde aan dit landschap. De weg naar Addo bestaat uit een 1 baans autoweg zonder vangrails, ook niet in het midden. Het tegenmoet komend verkeer vliegt met 100 km/h voorbij. We zijn er aan gewend, want zo zijn alle wegen in Zuid-Afrika waar we tot nu toe gereden hebben. Vanwege de lange vertraging rijden we het laatste uur in het donker. Bij het bordje Addo gaat de weg over in een hobbelige zandweg. We hopen toch dat de laatste 50 km niet alleen maar over deze weg gaat. Gelukkig zien we na 20 minuten weer normaal asfalt en kan het tempo weer omhoog. Eenmaal in Addo is de lodge moeilijk te vinden, maar mensen van het tankstation in het dorp wijzen ons vriendelijk de weg. Het laatste stuk gaat weer over een zandweg waar de gaten alsmaar dieper worden. Bij de poort worden we opgewacht door de eigenaar. Ze heeft ons een upgrade naar een grotere kamer gegeven, omdat er niet veel gasten zijn. Na vlug de tassen in de lodge gezet te hebben schuiven we aan bij het diner. Op het menu staat een Braai (BBQ).